گامی برای نزدیکی به همگرایی شهری

به یک مناسبت ، با تصفیه های باشت زهرا و خانواده هایشان ، به بازدید از قسمتهای مختلف باغ گیاه شناسی ملی رفتیم و به مناسبت بعدی ، از تپه ها و پل طبیعت عباس آباد به همراه پاکبانان و خانواده هایشان دیدن کردیم. .
این گروه ها در شرایط دشوار سال گذشته جز اولین کسانی بودند که در برابر کرونا ، در سکوت و آرامش ، ساکت ترین خدمات را ارائه می کردند و همانطور که باید دیده می شدند ، مورد استقبال قرار نمی گرفتند و البته در فضای باز آمد خسارت زیاد سرنشینان این دو شغل عمدتاً از طبقات پایین جامعه هستند که در شرایط کنونی به دلیل اپیدمی تاج ، در معرض خطرهای زیادی قرار دارند. در جلسات نوروز ، هر دو گروه موضوعات زیادی را مطرح کردند ، از جمله ادعاهای معوقه خود در قبال پیمانکاران. مسئله دیگر وضعیت دشواری بود که در آن افرادی که در این مشاغل کار می کردند مجبور بودند از انتقال ویروس به خانواده هایشان در طول کرونا جلوگیری کنند. مقدسین در زمینه پاکسازی و تاج در معرض خطر زیادی هستند و باید قبل از واکسیناسیون در گروه ها باشند.

مسئله مهمی که مطرح شده و قابل تأمل است که به طور مفصل قابل تأمل است ، وضعیت تطهیر و جابجایی افراد پاک بین محل کار و اقامت است. بیشتر آنها در درزهای پایتخت زندگی می کنند. این به طور قابل توجهی نیاز مردم به تمرکز بر حمل و نقل ساده و ارزان را نشان می دهد. موضوعی که هنوز جای خود را در برنامه ریزی شهری پیدا نکرده و اولویت آن عملا نادیده گرفته شده است.
بسیاری از مشاغل اولیه و بهداشتی تحت این شرایط قرار دارند. ما اغلب از کارشناسان شهری شنیده ایم که شهرهای بزرگ طبقه پایین را “بیرون می کنند”. این اخراج ملموس نیست ، بلکه ضمنی است. مسائلی مانند قیمت مسکن ، هزینه حمل و نقل و خدمات شهری آنها را به حاشیه می برد. با این وجود کارهای خدماتی م effectiveثر و دشوار مانند تمیز نگه داشتن شهر توسط همین افراد انجام می شود. عدالت در دسترسی به شهر ، برای زندگی و به ویژه برای دستیابی به کارهای روزمره ، یکی از اساسی ترین موارد برای نزدیک شدن به شهر همگرا است و لازم است که عملاً در مورد این موضوع فکر کنید. گشت نوروز و مکالمه ای که بعد از آن انجام شد منجر به مسائل دیگری شد.

متدینان ، تصفیه کنندگان و تمام مکالمات با خانواده هایشان نشان داد که افرادی که در این کار کار می کنند ، گرچه بسیار شریف و کوشا هستند ، اما احترام زیادی قائل نیستند. این افراد گاهی مورد توهین و تحقیر دیگران قرار می گیرند و جایگاه اجتماعی آنها آنگونه که باید رعایت نمی شود. البته این نشان دهنده وحدت بالایی بین این گروه ها و اعضای خانواده آنها بوده و در این جلسات شاهد حضور کودکانی نیز بوده ایم که در کنار پدران خود بوده و سعی در محافظت از آنها در برابر تعرضات احتمالی داشتند. با این حال ، پاسخهای فردی و خانوادگی به این مسائل کافی نیست و شهرداری ، شورای شهر و ارگانهای عمومی و نهادهای مربوطه باید اقدامات لازم را انجام دهند تا از این عزیزان بخاطر خدماتشان تشکر کنند. گاهی اوقات ، حتی با قدم های کوچک ، وضعیت اجتماعی آنها قابل توجیه است. نظارت مناسب بر این گروههای تجاری و مشکلات آنها گامی عاقلانه است. دانستن اینکه چرا این گروه از صاحبان مشاغل باعث ترس جسمی و آسیب روحی می شوند و چگونه ممکن است با شهر و سایر گروه های اجتماعی در ارتباط باشند مهم است. موارد ذکر شده به تحقیق و کار کاربردی ، به ویژه آموزش و فرهنگ نیاز دارد و لازم است اولویت این موارد را یادآوری کنیم تا تهران برای همه شهر باشد و ما به تحقق تهران ، شهری برای همه نزدیک باشیم. “حداقل مراحل مانند بازدید از شهر و سفرهای گردشگری برای ادامه زندگی خانواده های آنها لازم است و بیمه ، خدمات پزشکی و وضعیت بازنشستگی آنها باید توسط دستگاه های نظارتی شهر و شهرداری کنترل شود و قراردادهای کاری آنها دقیقاً تنظیم شود. خطر عفونت یا ویروس کرونا. “همچنین مراقبت های پزشکی مناسب برای کسانی که این بیماری را دارند نیز لازم است.

در نهایت ، به معنای وسیع ، نیاز به آگاهی یکپارچه در مورد این مشاغل در سطح شهر وجود دارد تا شهروندان بتوانند عزت خود را در برخورد با این گروه ها حفظ کنند. خوشبختانه ، راژدانی یک جامعه متحرک و دلسوز است ، به ویژه در شرایط دشوار به افراد کمک و دستگیر می کند. با این حال ، این موضوعات باید در متن فرهنگ شهری و توسط نهادهای شهری مورد تأکید مجدد قرار گیرند.

* عضو شورای شهر تهران
منتشر شده در روزنامه همشهری دوشنبه ، 15 فروردین 1400