رنج تکرار تاریخ در افغانستان 

مسیر تاریخ حول خاورمیانه می چرخد. همه چیز به روز اول خود باز می گردد ، اگرچه مانند افغانستان ، بیست سال طول می کشد. یا بعد از بهار عربی در مصر ، که حدود یک سال به طول انجامید. در عراق ، جایی که بازگشت دیکتاتوری نزدیک به رژیم بعث دور نیست. لیبی اکنون خوش شانس تر از پسر معمر قذافی است که قدرت خود را در این کشور به دست آورد. تجربه سوریه ، سودان ، الجزایر و تونس به آرامی در حال پایان است.

این واقعیت که خاورمیانه محکوم به تکرار تاریخ است ، توسط قدرتهای استعمارگر و امپریالیستی کاملاً درک نشده است. در این صورت ، نقش مردم بومی به عنوان یک نیروی تأثیرگذار عمده در هرگونه توسعه سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و نظامی ، ویژگیها و عادات و نگرشهای آنها کجاست؟ افغانستان نمونه بارز بی عملی مردم در مواجهه با آینده ای تلخ است.

این پست می تواند روزهای تلخ قربانیان افغانستان را گاز بگیرد. با این حال ، هیچ کس نمی تواند بدون بیان حقایق انتقاد کند که چرا قدرت های خارجی همیشه مردم و سرزمین افغانستان را ابزار و پروژه می دانند. چرا افغانستان حداقل دو قرن قبل از رویارویی با استراتژی متناقض بین قدرتهای رقیب خارجی قدمت دارد؟ چرا مردم افغانستان با وجود عدم مقاومت در برابر نیروهای خارجی اینقدر درمانده و ناامید از ایجاد “دولت-ملت” هستند؟
جوبیدن در سخنان آغازین خود دلایل خروج نیروهای افغان از افغانستان را بیان کرد. صرف نظر از همه نظرات انتقادی در مورد تصمیم و پیامدهای آن ، برخی از نکات کلیدی که باید در این سخنرانی مورد توجه قرار گیرد را نمی توان نادیده گرفت. اولین اشاره و تأکید رئیس جمهور ایالات متحده در این سخنرانی تاریخی می تواند برای مردم خاورمیانه آموزنده و روشنگر باشد. او گفت؛ ماموریت ارتش آمریکا در اشغال افغانستان سرکوب القاعده و از بین بردن تهدید تروریسم از سوی ایالات متحده است. بنابراین ، آمریکایی ها هیچ مأموریت یا وظیفه دیگری برای ایجاد “دولت-ملت” در افغانستان ندارند و نخواهند داشت. بایدن صراحتاً همه ادعاهای مبهم آمریکا در گذشته را رد کرده و گفته است که منافع امنیتی آمریکا بر هر اقدامی در افغانستان – و قطعاً در هر نقطه از جهان ، به ویژه در خاورمیانه ، مقدم است. بایدن عدم موفقیت حاکمیت قانون در افغانستان را ناشی از فساد دولت افغانستان و بی عملی مردم افغانستان در مبارزه با فساد و ناتوانی آنها در دستیابی به تفاهم دانست. او گفت نمی تواند از سربازان آمریکایی که مایل به مبارزه برای حقوق خود نیستند دفاع کند.

اگرچه صراحت بیان بایدن این احساس را در مخاطب ایجاد می کند که امپریالیست ها همواره به دنبال منافع خود بوده اند و از دیگران تحت عنوان فریب سوء استفاده کرده اند ، اما منطق کنونی گفتار وی را نمی توان نادیده گرفت. افغان ها دارای سابقه موفقیت آمیز در مبارزه و مقاومت در برابر بیگانگان هستند ، اما آنها همچنین در برقراری صلح و آشتی ناموفق بوده اند. آنها هرگز در بیرون راندن خارجیان از سرزمین خود کوتاهی نکردند ، اما هنگامی که لوئیس جورگا را برای همان سرزمین با استفاده از دین و قومیت ایجاد کردند ، نه تنها به ایده یک ملت ، بلکه به دولت سازی نیز پی بردند.

از همه مهمتر اینکه مردم افغانستان در طول جنگ جان خود را از دست دادند ، اما آنها در زمان تشکیل “دولت-ملت” از انجام چنین جهادی دریغ نکردند. بدتر از همه ، ایالات متحده از افغانستان. و تجربه تلخ خروج دیگر سربازان ناتو نشان می دهد که بیست سال پس از تأسیس یک دولت مشروع ، مردم افغانستان نه تنها از فرصت ایجاد “دولت-ملت” استفاده کردند ، بلکه هدایایی را نیز از اشغالگران دریافت کردند. و انجام می دهند نخبگان رسمی این کشور هیچ نشانه درخشانی از پاکی در سوابق خود ندارند. نخبگان غیررسمی می خواهند در اسرع وقت کشور را ترک کنند و افراد بی خانمان یا با آویزان کردن بال هواپیماهای نظامی آمریکا فرار کرده اند یا دولت امارات متحده عربی از سرنوشتی که برای آنها سرخورده شده است ناامید شده است.
تحقق حقوق مردم افغانستان و مقاومت در برابر پاسخ طالبان با خروج از کشور یا اعتراض شدید در خارج از افغانستان ممکن نیست.
این تمایل به خروج از کشور نه تنها طالبان را تضعیف می کند ، بلکه امکان ایجاد آسان امارت اسلامی را بدون نگرانی از مقاومت مردمی فراهم می کند. مردم افغانستان باید از آینده کشورشان و دستاوردهای خود در زمینه خود دفاع کنند ، همانطور که در جنگ با ارتش های خارجی دفاع کردند. تا کنون “احمد مسعود” و همراهانش در دره پنجشیر مستقر شده اند.
مسیر تاریخ مردم خاورمیانه و به ویژه افغانستان وقتی خطی پیش می رود که مردم این کشور ، فارغ از وابستگی ، از تاریخ کشور خود دور شده و دولت خود را در مقیاس یک ملت به عنوان یک ملت تشکیل دهند.